ของ.. กันและกัน
.
.
“เอยทำให้นะครับ”
ไม่ควรเป็นประโยคนี้เลยที่ออกมาจากปากอิ่มแดงที่เขาเผลอจูบไปเนิ่นนานนั่น
ไม่ควรเป็นเสียงอ้อนๆ ของน้อง
ไม่ควรเป็นดวงตากลมที่เงยมองกันอย่างเว้าวอน
“นะ...”
รวมถึงไม่ควรเป็นคำพูดสั้นๆ นี้ก่อนที่น้องจะเอื้อมมือมารูดซิปกางเกงของเขาลง..
“.....”
จิวกลืนน้ำลายอึกใหญ่ มองแฟนตัวเองที่นั่งคุกเข่าลงตรงหน้า ลมหายใจร้อนๆ รินรดบางอย่างที่ตื่นตัวขึ้นมาทันทีเมื่อมือเล็กเอื้อมไปแตะต้องมัน
และเขาก็ต้องอดทนแทบตายเมื่อรักเอยแตะริมฝีปากตัวเองลงไปบนส่วนนั้น ครอบครองมันด้วยโพรงปากอุ่นอย่างเงอะงะ และไม่ประสา
..และเพราะความไม่ประสานั้นแหละที่ทำให้ใครอีกคนแทบขาดใจ
ปากอิ่มที่ไม่เก่งเลยแต่พยายามเรียนรู้และจดจำบางอย่างที่ถูกทำให้มาตลอดค่อยๆ ไล้เลียส่วนในอ่อนไหวในมืออย่างช้าๆ สลับกับจูบลงไปเบาๆ เวลาได้ยินเสียงทุ้มส่งเสียงพึงพอใจ ระมัดระวังไม่ให้ฟันคมๆ ของตัวเองทำให้อีกคนเจ็บแบบที่พี่จิวระวังให้เขามาตลอด ดูดดุนสิ่งที่อยู่ในมือเป็นจังหวะแบบที่คิดว่าอีกคนน่าจะชอบ
“อ๊ะ..”
คนตัวโตกว่ารีบลูบกลุ่มนุ่มที่เจ้าของมันกำลังผงกหัวขึ้นลงอยู่ตรงหว่างขาของเขา จะโทษใครไม่ได้เลยเพราะเขาห้ามตัวเองไม่ได้สักนิดที่จะไม่สวนสะโพกขึ้นไปยามที่ลิ้นเล็กนั้นค่อยๆ ไล้เลียพร้อมกับกอบกุมส่วนอ่อนไหวแบบที่พยายามเลียนแบบจากสิ่งที่เขาเคยทำให้
“พี่ขอโทษครับ”
“ไม่เป็นไรครับ”
จิวลูบแก้มเนียนเบาๆ มองเจ้าของใบหน้าแดงเรื่อที่ยังคงส่งยิ้มมาให้แม้เมื่อกี้เกือบจะสำลักไปแล้วด้วยความเอ็นดู
“พอแล้วเนอะ”
“พี่จิวเสร็จมั้ย”
.. แล้วคำถามนี้น้องก็ไม่ควรถามด้วยแววตาแบบนี้เลย
“ยังครับ ..แต่หนูต้องหยุดก่อน”
“แต่พี่จิว..”
“เพราะพี่จะทนไม่ไหวแล้วน้องเอย”
ใครบางคนทาบทับจูบอุ่นร้อนลงมายามเอ่ยตอบด้วยเสียงแหบพร่า พร้อมกับช้อนตัวให้คนที่นั่งคุกเข่าอยู่ขึ้นมานั่งบนตัก แล้วตอนนั้นเองที่รักเอยก็หน้าแดงแปร๊ดขึ้นมาอีกเพราะบางอย่างที่แข็งขืนเหลือเกินกำลังดุนดันบั้นท้ายเขาอยู่
“กลัวมั้ยครับ”
“เอยไม่กลัว”
มือเล็กสองข้างเกาะไหล่แกร่งเอาไว้ ส่ายหน้าตอบยามคนพี่ถามด้วยรอยยิ้ม ..ทำให้เห็นว่าไม่กลัวด้วยการเอียงหน้าจูบตรงสันกรามเจ้าของตักเบาๆ
แถมวันนี้ยังค่อยๆ ปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตสีเข้มของอีกคนให้ก่อนอีกต่างหาก
“อย่าเอาใจพี่ขนาดนี้”
จิวจับมือน้องไว้ กดจูบลงไปบนปลายนิ้วน้อยทีละนิ้วๆ
“เอยอยากเอาใจ”
“.....”
“ไม่อยากให้พี่จิวโมโหเลย”
“เด็กดี.. แต่ถ้าหนูทำแบบนี้พี่จะอดทนไม่ไหวจริงๆ นะครับ”
“พี่จิวก็ไม่ต้องทน”
เสียงนั้นเบาราวกระซิบ เพราะคนพูดก้มหน้าจนคางชิดอก แต่เพราะเราใกล้กันมากขนาดนี้อีกคนถึงได้ยินชัดเจน..
“เอยเต็มใจทำให้หมดเลย”
คำพูดน่ารักนั้นทำให้เจ้าของมันถูกดึงไปจูบอีกครั้ง ..ลิ้นร้อนๆ สอดเข้ามาในโพรงปากนุ่มที่เปิดรับอย่างเต็มใจแถมยังแตะปลายลิ้นเล็กทักทายตอบพร้อมกับคล้องแขนรอบลำคอแกร่งแล้วกดตัวเองให้ร่างกายเราแนบชิดกันขึ้น ..จิวป้อนจูบไปพร้อมๆ กับที่ถอดเสื้อผ้าออกจากร่างเล็กทีละชิ้นจนอีกคนเปลือยกายทั้งตัว ก่อนจะค่อยๆ อุ้มให้คนตัวเล็กนอนลงบนเตียง
“พี่จิวอย่ามอง..”
เสียงห้ามสั่นสะท้านยามสายตาคนพี่ทอดมองทั่วร่าง ไม่เคยชินแล้วก็ไม่เคยสู้ได้เลยสักที
แล้วยิ่งยามอีกคนช้อนตามองขณะที่ก้มตัวลงกดจูบเขาไปทั้งตัวแบบนี้ เอยยิ่งอยากหลับตาลงแล้วหนีไปให้รู้แล้วรู้รอด
แต่เขาทำแบบนั้นไม่ได้.. เพราะเพียงแค่หลับตาลงก็ต้องลืมตามามองทันทีเมื่อรู้สึกถึงสัมผัสอบอุ่นที่ข้อเท้ายามใครบางคนฝังจูบลงไป
รักเอยไม่เคยจินตนาการมาก่อนเลยว่าเพียงแค่จูบจะทำให้ตัวเองปั่นป่วนได้ถึงเพียงนี้ ..ยิ่งยามที่ริมฝีปากได้รูปนั้นแตะจูบสลับกับกัดกันเบาๆ ไล่มาตั้งแต่ข้อเท้าจนถึงต้นขาอ่อนเขาก็อยากจะมุดเตียงหนีไปให้รู้แล้วรู้รอด
แล้วตอนที่พี่จิวกดจูบลงบนส่วนอ่อนไหวนั้น.. เขาก็รู้แล้วว่าความรู้สึกเจียนจะขาดใจเป็นยังไง
เพราะที่ทำให้ไปก่อนหน้านี้ก็คือสู้ไม่ได้เลย..
.. สู้ไม่ได้สักนิดเดียว
“อื้อ...”
ใครบางคนนอนบิดตัวบนเตียงกว้างยามที่ถูกเล้าโลมอย่างหนัก มือเล็กสอดเข้าไปในกลุ่มผมสีเข้มที่คนพี่เพิ่งไปเปลี่ยนมาเมื่อไม่นานนี้ ปล่อยให้ส่วนอ่อนไหวของตัวเองถูกครอบครองด้วยมืออุ่นและโพรงปากร้อนที่ไม่ปราณีกันสักนิด
พี่จิวจูบ ..ดูดดึง ไล้เลียราวกับเขาเป็นขนมหวานที่กำลังจะละลายลงในฝ่ามือนั้นอยู่รอมร่อ
“พี่จิว..ชะ ช้า..”
รักเอยหอบหายใจพลางร้องขอ แต่เหมือนอีกคนจะไม่ฟังเขาเลยเพราะพอเขาพูดว่าช้า ทั้งฝ่ามือทั้งริมฝีปากนั้นกลับเร่งเร็วขึ้นเหมือนจะกลั่นแกล้ง.. จนกระทั่งเขาทนไม่ไหวและต้องปลดปล่อยออกมาจนหมด
“อื้อ...”
ดวงตากลมเคลือบคลอด้วยหยาดน้ำใสยามคนพี่ยืดตัวขึ้นเพื่อกดจูบลงบนหน้าผากเนียน แผ่นอกบางยังคงกระเพื่อมขึ้นลงเพราะหายใจหอบ ผิวขาวล้อแสงไฟในห้องที่เปิดไว้สลัวๆ แต่มันก็ทำให้ภาพทุกอย่างยิ่งงดงามราวกับความฝัน
“พี่จิว”
เจ้าของชื่อยิ้ม ก่อนจะคว้าหมอนใบเล็กมาสอดใต้สะโพกบางคนที่นอนตัวอ่อนให้เขาจัดท่าให้อย่างตามใจ ..เอื้อมมือไปหยิบอุปกรณ์ป้องกันจากหัวเตียงมาฉีกซองให้คนขี้อายที่เผลอมองตามต้องหลบสายตา
“ใส่ให้พี่หน่อยได้มั้ยคะ”
เพราะจิวรู้ว่าต้องพูดยังไง ร้องขอกันแบบไหนน้องถึงจะยอมทำตาม
เขาชอบเวลาที่รักเอยเขินอายแต่ก็ไม่อยากขัดใจเขาจนต้องยอมรับถุงยางนั้นเอาไว้ แล้วเอียงตัวมาใส่ให้กันอย่างเงอะงะ
เขาชอบเวลาที่มือน้อยๆ นั้นเอื้อมมาแตะเหมือนไม่กล้าแตะ
ชอบเวลาที่ดวงตากลมโตนั้นเหลือบมองกันทั้งที่แก้มขึ้นสีแดงก่ำอย่างน่าเอ็นดู
“พี่รักหนู”
เสียงทุ้มของใครบางคนกระซิบชิดใบหูยามทาบทับตัวเองลงมา ก่อนจะสอดใส่บางอย่างที่ทั้งแข็งขืนและอุ่นจนร้อนเข้ามาในช่องทางคับแน่นที่ค่อยๆ เปิดรับกันอย่างเต็มใจ
จิวรู้ดีว่าน้องเป็นคนตัวเล็กแค่ไหน เอวบางๆ นั่นเขาแทบจะกำรอบด้วยสองมือด้วยซ้ำ.. ทำให้ทุกๆ ครั้งที่เราแนบชิดกันแบบนี้เขาจะพยายามอดทนและอ่อนโยนกับน้องมากที่สุด แต่บางครั้งก็เป็นเจ้าตัวนั่นแหละที่พยายามทดสอบความอดทนกันอย่างไม่รู้ตัว
“พี่จะ.. จิว”
ทั้งเสียงอ้อนๆ ..ทั้งมือเล็กที่แปะป่ายกันอย่างสะเปะสะปะ
ทั้งฟันเรียงสวยที่ขบกัดริมฝีปากเล็กยามเจ้าตัวรู้สึกหวามไหวมากจนเกินไป
ไหนจะจังหวะบีบรัดที่เหมือนจะแกล้งให้เขาเสร็จเร็วๆ หากเขาไม่อดทนให้มากกว่านั้น
“รักเอย”
จิวกดจูบลงบนแผ่นอกขาวเพื่อสร้างรอยสีแดงช้ำแบบที่ห้ามตัวเองไม่อยู่ ก่อนจะเลื่อนริมฝีปากไปตามไหปากร้าสวยและต้นคอที่เอียงรับกันอย่างดี
.. รักเอยดีมากเกินไป
ทั้งเสียงครางหวานที่กรีดร้องขึ้นมายามเขากระแทกตัวจนสุด หรือใบหน้าน่ารักที่เชิดขึ้นยามเขาถอนกายออก
ทั้งแขนสองข้างที่โอบรอบคอและมือเล็กที่สอดเข้ามาในกลุ่มผมของเขาแบบที่น้องเอ่ยขอโทษกันทุกครั้งแบบที่ไม่จำเป็นเลย
รักเอยที่คล้องขาโอบรอบเอวสอบของเขามาตลอดกระชับขาสองข้างแน่นขึ้นแล้วตอดรัดกันถี่รัวเพราะน้องใกล้จะถึงจุดหมาย ริมฝีปากเล็กๆ ที่แดงเจ่อจากการจูบกันไม่หยุดร้องเรียกหาเขาเบาๆ ด้วยการกระซิบข้างหู
“พี่จิว..”
“.....”
“แรงกับเอยอีก.. ดะ ได้มั้ย”
“shit..”
จิวสบถออกมาแบบที่มันไม่ได้หยาบคายเลยสักนิดเมื่อเทียบกับสิ่งที่เขากำลังเผชิญอยู่
เพราะเอย.. เพราะเอยที่เคยไม่ประสีประสาสักนิดยามเรามีอะไรกันครั้งแรกเอ่ยขอกันด้วยสีหน้าแววตาแบบเดิม แต่จิวรู้ว่ามันแทบเป็นไปไม่ได้แล้วที่เขาจะหยุดตัวเองให้อ่อนโยนแบบครั้งนั้น
เขาห้ามสะโพกที่ขยับเข้าหาใครอีกคนอย่างรุนแรงไม่ได้เลยเมื่อคนๆ นั้นร้องขอและรับกันไว้ได้ทั้งหมด
แถมยังตอบรับกันกลับมาแบบที่ไม่เคยทำให้กันมาก่อน
“น้องเอย..”
จิวเอ่ยเรียกเสียงแหบพร่ายามประคองสะโพกนั้นไว้และถาโถมกายตัวเองลงไปซ้ำๆ จนอีกคนต้องแยกขาออกกว้าง เสียงครางหอบทำให้เขาต้องประกบริมฝีปากลงไปใหม่ ปล่อยให้มือเล็กจิกลงบนไหล่แบบที่อีกคนคงไม่รู้ตัว ปล่อยให้สะโพกตัวเองกระแทกกระทั้นลึกลงไปทุกครั้งที่ใครบางคนครางรับเสียงหวาน
เราแต่งงานกันมานานจนเขารู้ว่าต้องทำยังไงน้องจะร้องเรียกหา
ต้องย้ำตรงจุดไหนน้องถึงจะมีความสุข..
“พี่รักหนูนะคะ”
“หนูก็รักพี่จิว...”
จิวโน้มกายลงฟังคำบอกรัก ถอนสะโพกออกมาให้อีกคนผวาตามก่อนจะย้ำกลับเข้าไปใหม่แบบที่ทั้งลึกและรุนแรง
แต่ไม่เกินกว่าที่น้องจะรับไม่ไหวหรอก...
“อื้อออ..”
คนตัวโตกว่าฟังใครอีกคนกรีดร้องเสียงสูง ก่อนจะขยับสะโพกเร็วๆ อีกหลายๆ ครั้งแล้วทิ้งตัวลงซบกับแผ่นอกขาวที่ยังคงหายใจไม่เป็นจังหวะ
กดจูบลงตรงตำแหน่งหัวใจแบบที่ทำทุกครั้งหลังจากเราถึงจุดหมายปลายทางด้วยกัน..
“รักเอย..”
เขาเรียก.. และบอกรัก
คนที่แม้จะยังคงหายใจหอบแต่ก็กอดเขาเอาไว้แล้วบอกรักกันกลับมา
“เอยก็รักพี่จิว”
.
.
.
(อย่าลืมกลับไปอ่านในจอยให้จบนะคะ)
Comments
Post a Comment